خبرگزاری فارس ـ برای اثبات واقعه مهم غدیر، شاید راحتترین و در عین حال مطمئنترین راه رجوع به آیات کلام الهی است چرا که قرآن به عنوان حبلالمتین امت پیامبر، تنها سندی است که انواع فرق اسلامی با اختلاف ریز و درشت خود بر روی آن اشتراک نظر دارند و خود نازلکننده قرآن در مصحف شریف به همگان وعده داده که آخرین کتاب مرسلش از گزند تحریف در امان خواهد ماند که در اینجا ما فقط به سه نکته اشاره میکنیم:
1ـ از جمله آیاتی که روز 18 ذیالحجه بر پیامبر رحمت نازل شد ، آیه 67 سوره مائده است که فرمود: «یا ایها الرسول، بلغ ما انزل الیک من ربک، فان لم تفعل فما بلغت رسالته والله یعصمک منالناس...» ای پیامبر! آنچه از سوی پروردگارت بر تو نازل شده ابلاغ کن، اگر انجام ندادی، رسالت او را ابلاغ نکردی و خداوند تو را از مردمان حفظ خواهد کرد.»
پس از نزول این آیه بر قلب پیامبر بود که دستور توقف دادند و زمینههای خطبه مهم غدیر را مهیا کردند. با استناد به کتاب شریف الغدیر نوشته علامه گرانقدر امینی در مییابیم سینفر از دانشمندان اهل سنت در کتابهای خود آوردهاند که آیه مذکور در روز غدیرخم و در وصف امیرمومنان، علی بن ابیطالب (ع) نازل شده است و تفسیر دیگری ندارد. علامه برای اطمینان بیشتر حتی شماره صفحات کتابهای این 30 فاضل را نیز ذکر کرده است.
2ـ دومین ایهای که مفسرین آن را مرتبط با عید غدیر میدانند، ایه سوم سوره مائده است «الیوم اکملت لکم دینکم و اتممت علیکم نعمتی و رضیت لکم الاسلام دینا» امروز دین شما را کامل ساخته و نعمتم را بر شما تمام کردم و به این که دین شما دین اسلام باشد، راضی شدم.
در کتاب «الغدیر» نام 16 نفر از دانشمندان اهل سنت با ذکر کتاب و اشاره به صفحه مورد نظر آمده است که همگی آنها تصریح کردهاند که آیه 3 سوره مائده در روز غدیرخم و بعد از نصب علی بن ابیطالب به وسیله رسول خدا و زمانی که هنوز مردم از غدیر متفرق نشده بودند نازل شده است.
3ـ سومین نکته برای اثبات غدیر آیاتی از سوره معارج است: «سئل سائل بعذاب واقع، للکافرین لیس له دافع، من الله ذیالمعارج ـ سائلی از خداوند بزرگ طلب عذاب کرد، عذابی که بلافاصله واقع شد و هیچ قدرتی آن عذاب را از کافران نمیتواند دفع کند»
آیتالله میلانی در تفسیر این آیه آورده است: مردى در آن روز پس از باخبر شدن از موضوع، حاضر به پذیرش ولایت حضرت امیر مؤمنان نبود و از خداوند درخواست نزول عذاب کرد. آیت الله میلانی در ادامه نام شمارى از راویان اهل سنّت که این حدیث را نقل کردهاند آورده است. علامه امینی نیز نام 30 نفر از دانشمندان اهل سنت را با نام کتاب و شماره صفحه ذکر می کند که تمامی آنها گفتهاند: این آیات در روز «غدیرخم» و بعد از گفتار آن مرد نازل شده است.
این آیات محکم و حوادث روز غدیر با شرایط خاص خود ابهامی نمیگذارد که حضرت با گفتن «من کنت مولاه...» جانشین بعد از خود را منصوب کردند و تبریک جمعیت هزاراننفری حاضر به حضرت امیر در برکه غدیر، دلیل دیگری بر این واقعه مهم تاریخی است.
حدود 70 روز پس از واقعه غدیر پیامبر رحمت، از دنیای خاکی چشم بست و به جوار رحمت الهی شتافت و تنها 3 روز پس از رحلت آن حضرت، عدهای درسقیفه جمع شده و بدون در نظر گرفتن واقعه غدیر، با تصمیم خود تکلیف حاکمیت امت اسلامی بعد از پیامبر را مشخص و منصوب غدیر را برای 25 سال خانه نشین کردند.
اینکه با این ادله روشن و شفاف، چگونه امت اسلامی تنها حدود 73 روز بعد، ابلاغ و انتصاب الهی را رها کرده و راه دیگری را برگزید، سوالی است که پاسخش را باید در «دموکراسی سکولار» یافت. یعنی برتریدادن شاخصهای عقول ناقص افراد برای اداره جامعه نسبت به حکم و نصب الهی.
سناریویی که امروز نیز در انحطاط جوامع اسلامی نقشآفرین است و آنها را روز به روز از حقیقت اسلام ناب دور میکند.
مخدوشکنندگان چهره نورانی غدیر که «انتخاب جمع» را بر «انتصاب فرد» ارجح میدانستند حتی اگر آن فرد پیامبر باشد، بعدها که منافع خودشان اقتضا می کرد نه تنها در برابر انتصاب موروثی حاکمان ناصالح اموی، عباسی و ...معترض نشدند که حتی «غلیه با شمشیر» را به عنوان یکی از راههای مشروع رسیدن به حاکمیت اسلامی پذیرفتند و برای آن ادله شرعی نوشتند.
این افراد تا زمانی با حکم الهی مخالفتی ندارند که سدًی در برابر قدرتطلبی انها نباشد و هر گاه احساس کنند دین مزاحم آنهاست با انواع دسیسهها دین را منزوی و عقل خود را جایگزین آن می کنند.
و اکنون این مردم هر جامعهای هستند که باید انتخاب کنند که پیام غدیر را در عصر خود پیاده سازند یا پیام اصحاب سقیفه را.